Wout Wijsmans is één van de succesvolste volleyballers die België ooit kende. Aan de start van zijn carrière won hij de Beker van België met Zonhoven. In een periode dat de finale niet in Antwerpen gespeeld werd en de hegemonie van Roeselare en Maaseik nog niet allesoverheersend was.
“Maaseik was onze tegenstander in 1996 en natuurlijk de grote concurrent als Limburgse tegenstander,” herinnert Wout Wijsmans zich. “Maaseik stond toen aan het begin van een fantastische periode en gold ook in die finale als de grote favoriet. Maar wij wonnen met 3-0. Ook al was het nog geen bekerfinale in een sporttempel zoals dat de laatste jaren in Antwerpen het geval is, het gewicht van bekerwinst was gelijkaardig. Het blijft een trofee.”
Na die bekerwinst trok Wout Wijsmans voor de grote doorbraak naar Maaseik. “Het was de start van de gloriejaren van de Limburgse traditieclub. In de twee jaar dat ik er in mijn eerste periode actief was, wonnen we twee keer de dubbel. In het laatste jaar pakten we zilver in de Champions League. Dat zijn successen die nu onmogelijk lijken voor een Belgische ploeg. Maar ook Roeselare deed het al goed en speelde toen mee voor de prijzen.”
Na Zonhoven startte Wijsmans nog maar zelden aan een wedstrijd als underdog. “Het is gewoon op een heel andere manier spelen. De eerste stap in Italië was nog niet bij de absolute top, maar daarna moesten we elke match winnen. Als je wint, is dat normaal. Dat is een heel andere insteek. Niet elke speler kan daarmee omgaan. Soms zie je iemand die top is op training of tegen de mindere ploegen, maar je moet er staan op de topmomenten: tegen de topploegen en in het slot van elke set. Die mentaliteit levert successen op.”
“Ik had elke wedstrijd druk nodig om goed te presteren. Hoe ouder je wordt, hoe beter je die druk kan relativeren en wedstrijden leert benaderen. Al is het slechts voor een deel aan te leren, je moet het ook in je hebben. Op den duur straalt dat ook af op het team waardoor je een zweem van onoverwinnelijkheid over je krijgt. Zo kan een goed team zichzelf overstijgen. Maar daarvoor blijven resultaten natuurlijk essentieel. Niemand herinnert zich de verliezende finalist van een bekerfinale.”
Op dit moment is Roeselare in België de te kloppen ploeg. “Andere ploegen hebben soms het gevoel dat Roeselare te pakken is, maar uiteindelijk lukt het niet. In de bekerfinale was er een mindere tweede set, maar dat kunnen de West-Vlamingen gewoon aan de kant schuiven en opnieuw beginnen. Hetzelfde verhaal in de openingsmatch van de playoffs tegen Aalst. Het was niet makkelijk, maar Roeselare wint wel. Het is moeilijk om die status te verwerven, maar het is nog moeilijker om die vast te houden.”
“Toen ik bij Maaseik vertrok was het dominant in België, maar toen ik 2015 terugkeerde, was de situatie wel veranderd. Daarna pakte het wel nog twee titels, maar Roeselare blijft het speelveld domineren. Daarvoor is het afhankelijk van een aantal spelers. De vraag rest of die dominantie overeind blijft als sleutelspelers als Verhanneman, Coolman, D’Hulst… zouden stoppen. Zolang zij meespelen, zal Roeselare top zijn, maar de continuïteit daarna wordt een nieuw vraagteken. Om maar te zeggen dat de andere ploegen zeker niet moeten wanhopen. Want Maaseik doet het trouwens ook niet slecht de laatste jaren, het heeft ook vooral pech dat er met Roeselare een samenhangende ploeg bovenuit steekt.”
Tekst: Vincent Libin