Vital Heynen en Jelte Maan maakten mee deel uit van de clubgeschiedenis en blikken mee terug op de nalatenschap van een voorzitter die in de eerste plaats een mens was.
Vital Heynen maakte de opmars van Maaseik mee. “Toen ik in 1985 bij de club kwam, was Mathi één jaar voorzitter en dus heb ik ook gezien hoe hij de club heeft gemaakt. Het is moeilijk te zeggen wat zijn hand in het succes van Maaseik was; hij stak er zijn hele lichaam in.”
“Hij had de ongelooflijke kwaliteit om mogelijkheden te zien. Toen er nog niet gesproken werd over business seats, nodigde hij in 1991 al zakenmensen uit om naar de Champions League te komen kijken. Rondom hem waren er heel wat mensen die nooit geloofden dat het een succes zou worden, maar met deze insteken heeft hij wel de eerste steen gelegd van een bredere financiële basis.”
“Hij luisterde naar mensen en kon enorm toewerken naar een oplossing. Toen er in Maaseik een nieuwe sporthal kwam, kreeg ik de kans om een dossier uit te werken en dat voor te stellen aan Belgische politici van burgemeester tot minister. Ik had dat tot in de puntjes voorbereid. Op een bepaald moment hadden ze zo doorgevraagd dat ik helemaal vastzat. En toen was Mathi er met een oplossing. De transfer van Pieter Verhees zat ook muurvast; er waren 5 gesprekken met de sportieve directeur en mij, maar er kwam geen doorbraak. Na één gesprek met Mathi, werd er getekend.”
Glas wijn
“Mathi deed het op zijn eigen manier. Hij was niet de man van het papierwerk, maar was wel de verbindende factor. Hij moest aan tafel zitten met een goed glas wijn en vertellen. Iedereen die op de club kwam, was welkom: van supporter tot scheidsrechter. Dat deed hij enorm goed. Het sportieve liet hij over aan de mensen die hij aanstelde. Hij maakte duidelijk dat hij in je geloofde en dat werkt natuurlijk aangenaam. Er zijn genoeg clubs waar je je als sportieve staf nog moet bezighouden met sponsors, organisatie en voorzitters. Dat was bij Maaseik allemaal fantastisch geregeld.”
Heynen prijst vooral ook de levensgenieter in Raedschelders. “Hij hechtte belang aan het goede leven. Wanneer ik mij hem herinner, zal dat altijd in de beste restaurants zijn met de lekkerste wijnen. Hij kende de mooie kanten van het leven. Ook voor een belangrijke topmatch gingen we soms uitgebreid dineren. Maar ook de feesten na een titel waren memorabel. Op die avond kreeg iedereen plots een dure sigaar van de voorzitter om samen te genieten.”
Groot hart
Ook Jelte Maan komt woorden van lof te kort om zijn oud-voorzitter te beschrijven. “Ik denk dat er geen familie in Maaseik is die geen contact had met Mathi. Ofwel werkten ze samen ofwel genoten ze – samen met hem – van het volleybal. Hij had echt een groot hart voor de gemeenschap en het volleybal.”
“Hij was ook gul en dat mag je op elke mogelijke manier interpreteren. Om van Maaseik een topclub te maken, werd er best wat geld geïnvesteerd, maar niet blind. Hij omringde zich met de juiste mensen en luisterde ook naar hen. Hij had zich wel ingelezen in het volleybal, maar was niet de grote kenner. Hij genoot vooral van het spelletje. Maar hij trok bijvoorbeeld Anders Kristiansson aan, de man met ontzettend veel knowhow, en zo iemand komt natuurlijk niet gratis. Maar hij zorgde ook voor de juiste sponsoren om een topclub uit te bouwen.”
“Naar de buitenwereld was Mathi het uithangbord. Iedereen kende hem en als hij in de buurt was, had iedereen hem ook gezien. Maar hij kwam nooit in de kleedkamer. Op het sportieve vlak bleef hij op de achtergrond, ook op momenten dat het even niet liep. Voor een speler geeft dat enorm veel rust en dat is niet in elke club zo. De spelers waren echt op hun gemak en dat was zijn doel. Daarvoor werd hij ook geprezen bij de spelers.” Zijn kind Ondanks het feit dat Maaseik een familieclub is, groeide het wel uit tot een absolute topper. “Het is ook echt een professionele organisatie die goed gerund wordt. Er is stabiliteit en zekerheid. Dat was ook de reden waarom ik ooit koos voor deze ploeg en er nooit meer wegging.” “Mathi zetelde ook nog altijd in de raad van bestuur en op zo’n samenkomsten voelde je dat het nog steeds zijn kind was. Ook al was hij er minder voordien.” Maar ook Maan zal Mathi Raedschelders nooit vergeten. “Er zijn twee herinneringen die me altijd zullen bijblijven. Toen ik bij de club tekende, had ik mijn eerste ontmoeting met de voorzitter. Het was ook in het jaar dat in de nieuwe sporthal gespeeld zou worden. Ik kreeg een rondleiding op het moment dat de laatste afwerkingen gebeurden. Het was ongelooflijk mooi om te zien hoe trots hij was op dit project. Hij had er écht zijn ziel in gestopt en dat voelde je.” “Een ander moment is de kampioenenviering in 2019. Het was een beladen finalereeks waarin we uiteindelijk aan het langste eind trokken. De ontlading en emotie die ik bij hem voelde – twee minuten na het laatste fluitsignaal – was echt immens. Die omhelzing zal ik nooit vergeten.”
Foto: Dick Demey
