Die periode is nu voorbij, want Perin staat sinds kort terug op een volleybalveld. “Sinds dinsdag 13 december train ik weer met de groep,” specifieert hij. “We zijn langzaamaan gestart op het juiste ritme. En het gaat, zeker fysiek. Mentaal hoop ik dat ik ook klaar ben om er op elk moment te staan. In het begin had ik schrik om me terug te moeten aanpassen, maar op dit moment voel ik me terug goed. Ik mocht al even spelen in de Beker van België tegen Roeselare, maar hoop vooral in 2023 weer op niveau te zijn.”
Uiteindelijk kent Perin de spelersgroep, want hij draaide de hele voorbereiding mee. “Alleen Steven Ottevanger, mijn vervanger als libero, en Robin Baghdady, die Veeti Nikkinen vervangt, zijn nieuw. In de periode dat ik niet speelde, ben ik wel nog vaak in de club geweest. Volleybal is mijn passie en ik bleef onze groep volgen. Ik heb heel wat steun gekregen van iedereen binnen Maaseik.”
Geen nachtmerrie
“Ik kreeg steunbetuigingen vanuit verschillende hoeken: binnen en buiten de volleybalwereld. Dat had ik niet verwacht, maar dat deed deugd. Ik kreeg de voorbije maanden veel steun. Natuurlijk vooral van mijn familie, vriendin en vrienden. Ze zijn er altijd voor me geweest. Dat is een belangrijke meerwaarde geweest voor me en dat vind ik fantastisch. Voor mijn naasten was het een heel nare periode. Ze hebben het allemaal heel intens beleefd.”
“Ik wil het geen nachtmerrie noemen die ik meemaakte. Ik wil het positieve laten overheersen. Je kan zeggen dat ik heel veel ongeluk heb gehad, maar je kan ook het tegengestelde beweren. Ik loop hier nog rond en dat is gewoon het belangrijkste.”
Na de hartaanval werd niets aan het toeval overgelaten. “Ik werd binnenstebuiten gekeerd. Gedurende twee weken ging ik van test naar test om te kijken wat er juist aan de hand was. De conclusie na veertien dagen was dat ze er geen idee van hadden. Ze vonden gewoon geen oorzaak. Enerzijds is dat goed omdat ik gezond ben, anderzijds geeft dat wel onzekerheid. Want als je niet weet hoe het komt, kan je ook niet zeggen dat het niet meer opnieuw zal gebeuren. Daarom werd ervoor gekozen om een defibrillator te plaatsen. Mocht er toch een volgend incident komen, word ik onmiddellijk wakker geschokt. Dat geeft toch weer wat meer rust.”
Groen licht
Ondanks alles wou Perin vooral terug volleyballen. “Het was de eerste vraag die ik stelde in het ziekenhuis. Of dat nog zou lukken. Daar konden ze niet op antwoorden. En de twijfel bij hen gaf mij ook twijfel. Al begrijp ik hun voorzichtigheid wel. Ze wouden de tests afwachten om uitspraken te doen. Het was natuurlijk geen onschuldige verkoudheid die wel zou passeren. Nee, het was ernstig. Gelukkig kwam er na die twee weken groen licht om terug aan topsport te doen en dat heeft ook bij mij die twijfel weggenomen.”
Als je zoiets voor je twintigste meemaakt, sta je plots met beide voeten in het leven. “Maar ik ben nog steeds dezelfde persoon. Het gaat goed met mij en ik kijk op dezelfde manier naar het leven. Ik koester nog steeds dromen. In eerste instantie wil ik de titel pakken met Maaseik. Eén droom zal ik echter niet kunnen vervullen. Ik wou altijd naar Italië gaan om daar in de beste competitie ter wereld te spelen. Helaas staan zij het niet toe om te spelen met een defibrillator. Maar er blijven genoeg sportieve doelen te halen, al is dat niet altijd concreet. Er komen nog genoeg kansen,” besluit Perin.
Martin Perin is terug op het volleybalveld na hartstilstand
Mannen Liga
do, 5 jan 2023
Zaterdag 1 oktober werd het plots heel stil in Aalst. In een oefenmatch stortte Maaseik-libero Martin Perin in na een hartstilstand. Heel het (volleybal)land schrok van het feit dat een 19-jarige topsporter door zulk onheil getroffen werd. Scheidsrechter en brandweerman Koen Luts diende de eerste zorgen toe, waarna de Waalse libero een periode van onzekerheid in de ogen keek.
