In het spoor van de Westvlaamse ‘legends’ volgen Volley Haasrode Leuven, Greenyard Maaseik na een fikse opmars, het verrassende Brabo Antwerpen en Tectum Achel, dat zich nog nipt bij de top-6 heeft gewurmd. “Naar mijn zin een te lage positie,” vindt de Achelse hoofdaanvaller Michiel Fransen (23).
De jeugdige Red Dragon koestert een hogere doelstelling. “Achel dwong in vorige competitie spectaculair de derde plaats af. Als dé revelatie van het jaar. Zover zijn we nu nog niet. Ik hoop dat we regulier opnieuw de top vier bereiken. Want ik snak naar onze tweede deelname aan de BeNe Conference: de mini-competitie tegen de top vier uit Nederland. Die allereerste editie tegen Lycurgus Groningen, Huizen, Dynamo Apeldoorn en Orion Doetinchem smaakt naar meer. Een knap initiatief van de Liga. Ook omdat Achel in Noord-Limburg geografisch aanschurkt tegen de grens. Nederland - op een steenworp afstand - is een wingewest. Tientallen en tientallen noorderburen hebben bij Avoc al sinds de jaren zestig en zeventig van vorige eeuw het mooie weer gemaakt.”
Wie is Michiel Fransen? In het kort: de opposite komt uit Merksplas in de Antwerpse Noorderkempen. De inwoners hebben de bijnaam ‘Spetsers’. Wij maken er graag ‘spetters’ van. Zoals Michiels vader Michel, ook weer één lettertje verschil. Papa Fransen speelde in een ver verleden bij Everbeur, Herentals en Genk. Michiels jongere broer Mathijs (21) draait mee met Merksplas in Promo 3.
Je trok als twaalfjarige naar de volleybalschool: eerst Leuven, daarna Vilvoorde. Een hele stap?
“Ja, niet iedereen doet dat, zo jong op internaat. Ik heb geen seconde spijt. Ik kreeg een schitterende opleiding van coaches Mieke Moyaert en Kris Eyckmans. En met youngster Robbe Van de Velde (Lindemans Aalst) en Liam Mc Cluskey (Doetinchem) als ‘copains’. Ik heb veel van de wereld gezien. Goud op het Achtlandentoernooi, brons op het EK, zilver op het EYOF in Baku (Azerbeidzjan) na een finale tegen Italië. Ik werd piepjong opgeroepen door coach Zanini bij de Red Dragons voor het EK in Polen en o.a de olympische kwalificatie in maart ’25 in China (net de O.S. gemist na 2-3 tegen Bulgarije).
Ervaringen die ik graag meeneem voor een ambitieus vervolg van mijn carrière. Bij Tectum Achel heb ik mijn zesde seizoen aangevat. Met dank aan de vorige coach Jan Meertens, van wie ik heel veel heb opgestoken. Ik kan nu door T 1 Jan Vanvenckenray en T 2’s Joost Weltens en Allan Van de Loo extra progressie maken. Het leven lacht me toe. Ik woon als ‘single’ nog altijd thuis, ‘hotel mama en papa’, dat verloopt allemaal super. Mijn studie sport- en cultuurmanagement (Thomas More) doe ik via de ‘lange-afstand’.”
Het lijkt er een beetje op dat Tectum Achel zich niet super heeft versterkt?
“Dat kan deels kloppen. Het bestuur is wars van gekke kuren. Voorzitter Ben Schuermans heeft gelijk met die aanpak. Ons niveau is vergelijkbaar met het vorige team waaruit Robbe Van Loon (Antwerpen), Seppe Van Hooghten (Zoersel), Brecht Campforts (Genk) en Matous Drahonovsky (Maaseik) zijn verdwenen. Met deze nieuwkomers tonen we een prikje meer controle en stabiliteit. Berre Peters (ex-Aalst) is een snedige vervanger voor Drahonovsky, Antony Moga (Antwerpen) is tweede set-up en middenman Martijn Colson (ex-Caruur Gent) etaleert kwaliteit, maturiteit en ervaring. Helaas viel hij een tijdje uit (buikspieren). Ook Jippe Schroeven (knie) was wegens een opspelende knie niet altijd inzetbaar. Lommelaar Gijs Evens (RH) traint met ons mee, maar speelt bij het B-team. Ik som onze grote troeven op: een jonge ploeg (gemiddeld 22, 8 jaar), veel gestalte (gemiddeld 195, 8 cm, vijf dubbele meters), een uitstekende ploegsfeer (twee Duitsers, twee Nederlanders, een Poolse libero en 9 Belgen) en een ruime omkadering van 14 vakspecialisten voor scouting, sportieve en medische hulp en het teammanagement.”
Jullie eerste stappen in de interclub en de Belgische beker verliepen positief.
“Dat vind ik wel: ik werd twee keer uitgeroepen tot MVP, tegen Guibertin (3-0) en uit bij Lindemans Aalst (2-3), waar ik stevig wedijverde met hun Portugese aanwinst Marques en de strijd ultiem met een ace beslechtte. We verloren in Roeselare. Niet onlogisch hé. Trainers Verhanneman en Gewehr beschikken over een fysiek taaie ploeg. Met de onvolprezen Dermaux, D’Hulst, Coolman, Deroey, Desmet, de Noor Espeland: allemaal trefzekere toppers.”
Tot Waremme jullie op speeldag 4 een 0-3-nekslag verkocht. Is me dat schrikken?
‘Oei, jawel. Na een totale offday. Ik begrijp dat trainer Vanvenckenray als adept van de Zweedse goeroe Anders Kristiansson die dump-score moeilijk kon verteren. We kraakten in receptie en opvallend in de aanvalszone. Waremme zag Louis Laenen, Robin Overbeeke en Ward Van Dyck vleugels krijgen, terwijl wij een non-niveau vertoonden. Vreemd. Excuses heb ik niet. Gelukkig gebeurde dit vroeg in de competite, als een waarschuwing die kan tellen. Drie punten te grabbel gegooid. Doeme, doeme. Ik besef meteen dat gemakkelijke wedstrijden er niet meer bij zijn.”
Extra pech bovendien, omdat Waremme jullie potentiële tegenstander was in de halve finale (!) van de Beker van België. Achel heeft tegen Menen in de kwartfinale een unieke kans verkeken om de cupfinale in de AFAS-Dome te bereiken?
“Ik wil die wedstrijd uit mijn geheugen deleten. De Luikenaars hadden een bijzonder gunstige loting tegen Caruur Gent B en Vamos Stekene. Een al uitgerolde loper naar de halve finale, dus tegen Decospan Menen. Net dat team rond Gilles Vandecaveye en opposite Giminez (ex-Aalst) kieperde ons na onze 0-3 bij Caruur Gent A in de kwartfinale voor de Cup: 2-3 in Achel. Zo jammer. Na twee opslagreeksen op het verkeerde moment. Menen had ‘Dame Fortuna’ aan zijn zijde. In het slot van de tiebreak: een opslagraket nèt op de lijn en de daaropvolgende service dwarrelde via de netrand aan onze kant binnen. Het zat helemaal tegen.”
Tectum Achel moest nog een andere zware domper incasseren: alweer gestuit op een nieuw ‘veto’ voor de bouw van een nieuwe hypermoderne sporttempel. Alles leek na veel jaren ‘welles nietes’ eindelijk in kannen en kruiken. Maar enkele dagen geleden werd de omgevingsvergunning opnieuw vernietigd. Dat is echt bijzonder zuur!
“Niet te geloven allemaal. Het mooie Achelse project wordt andermaal door ik weet niet welk gekonkel en gehaspel op de lange baan geschoven. Omwonenden blijven protesteren en procederen tegen de plannen. Het bestuur is woest. Wat een tegenslag, wat een mentale ‘clash’ van emoties (exit beker, uitstel sporthal), net voor het begin van de loodzware cruciale novemberperiode: naar Menen, thuis tegen Brabo Antwerpen, naar Maaseik en VHL Leuven. De inzet: 12 punten in vier wedstrijden, waarvan driemaal uit. Ik hoop dat we de positieve vibes van begin seizoen snel terugvinden.”
Die ‘vibes’ zijn inderdaad uitermate welkom. Na vier jaar (Europabeker in Teruel/Spa, coronaperiode 2021) treedt Tectum Achel aan in de 1/16de fin. van de CEV Cup. Dezelfde Cup waarin buur Maaseik (1/32ste fin.) na 3-1-heen tegen Craiova (Roe) dicht bij de volgende ronde is gelaveerd tegen Tourcoing (Fra). Tectum Achel kruist de degens met TSV Hartberg (Oos), uit op 10 december. Avoc mag de return niet in de eigen kleine hal ‘De Koekoek’ spelen. Bocholt en Pelt waren uitwijkopties. Maar er is beslist de Europese thuiswedstrijd tegen Hartberg in de Steengoed Arena in Maaseik af te werken op 7/1/2026. O wee, dat veto voor een super hal in Achel: misschien pas in 2030, 2035?
Tekst: Leo Peeters
Foto: Lotto Volley League