Er zijn drie of vier dossiers van spelers die het bekijken waard zijn, elk met hun eigen kwaliteiten en gebreken. Maar volgens onze coaches springt er één favoriet uit. Zijn naam is… Ferre Reggers.
De spanning zat er niet echt in, hoewel de andere keuzes van de coaches – Beelaert, Van de Velde en Vandooren – ook een paar mooie statistieken konden voorleggen.
Met Lennert Beelaert speelt Haasrode Leuven opnieuw de kaart van de jeugd. Met zijn 20 jaar is hij een van de redenen waarom Kris Eyckmans kan glimlachen. Hij werd opgeroepen om de geblesseerde Simon Peeters te vervangen en heeft deze opdracht goed volbracht. De statistische vooruitgang is niet uitzonderlijk, maar het gevoel op het veld is ondubbelzinnig: het werk van Lennert stemt dit seizoen duidelijk tot tevredenheid.
Ook al zullen zijn statistieken geen raket doen opstijgen, Robbe Van de Velde is in de loop der maanden duidelijk onmisbaar geworden voor de ploeg van Lindemans Aalst. Waardevol in de receptie, nuttig in de aanval en goed in de verdediging. Hij trakteert ons zelfs af en toe op een flitsende prestatie.
Vianney Van Dooren, de meest Belgische van de Franse spelers, speelde zich vorig seizoen al in de kijker in Waremme. Een jaar later is zijn nauwgezetheid er nog steeds en bevestigt hij al het goede dat we van hem verwachtten. Toegewijd, rigoureus en vol goede wil, dat zijn de sleutelwoorden die de middenspeler van Waremme definiëren.
Over namen, sterktes en zwaktes, kunnen we discussiëren, zoals altijd. Bovengenoemde spelers zijn belangrijke spelers geworden in de Lotto Volley League, maar het is de jonge opposite van Greenyard Maaseik waarover iedereen akkoord is. “Ferre is de beste belofte sinds Sam Deroo”, zegt Aalst-coach Christophe Achten.
Niets houdt hem tegen om in de toekomst nog meer prestigieuze trofeeën te winnen. Waarom niet al dit jaar?
Tekst: Marc Vanvinkenroije
